|
چه زیباست سیاهی ات ای شب.نمیدانم در دل ظلمتت چندین چشم اشک بار نهفته است٬نمیدانم چندین دل شکسته ای را تسکینی؟نمیدانم بر روح چندین عاشق خسته آرام جانی؟
قلب شکسته ام را تسکینی و من اینجا در انبوه سیاهی ات نشسته ام.چشمانم بارانی ست.کسی شاهد اشکهایم نیست٬تنها تو شاهدی و خدایم.کسی را دوست میدارم که از قلبم خبرش نیست.گر میدانست این همه اشتیاقم را٬گر میدانست عشقم را٬شب به هنگام غم سر بر شانه هایت نمی نهادم٬گر میدانست دستانت نوازشگرم نبودند.
گمان میکردم تکیه گاهیست بر من بی تکیه گاه...نبود...و تو چه آسان تکیه گاهم شدی.
جز تو کسی مرا تا ابدیت در دل خود جای نداده است.پس چرا میگویند سیاهی زنگ پلیدیست؟شنیده ام آنهایی که سنگ دل هستند را سیاه دل خطاب میکنند.لیک سیاهی تو زیباتر از هر سپیدی ست.دل سیاهت مهربان تر از هر دلی ست.سالهاست کنارمی و میدانم تا ابد کنارم خواهی ماند و ما رها نمی سازی٬تو مرا در ظلمتی دگر تنها نمی گذاری.
باز چادر سیاهت را بر غم هایم گسترده ای٬و من محزون ترین را به آغوش خود فرا خوانده ای.
آخر از این سیاهی ها چه میخواهم؟این چشمهای خیس٬این دل شکسته...به دنبال مرهمی هستم٬نمی یابم.
و سوالی ست مدام در ذهنم؟؟؟چه شد آنکه مرهم می پنداشتم؟
نه دیگر عشقی نیست٬دیگر وفایی نیست٬و میدانم جز عهد شکنی چیزی نیست.
و من هر شب به امید فردایی که دیگر نیست٬رویایی مرده در دل سیا هی ات به خواب میروم.
نظرات شما عزیزان:
|
.gif){kind=small}
.gif){kind=small}
تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت: